Evsizlere para cezası

Wodonga Şehri'nin, 1/2024 sayılı Çevre ve Toplumu Koruma Yerel Kanunu Taslağı'nın 35.1. Bölümünde belirtildiği gibi, kamusal alanlarda kamp yapmak veya uyumak için $100 ceza uygulama yönündeki son teklifi, ciddi bir yeniden değerlendirme gerektirmektedir.

Evsizliğe yönelik bu cezai tepki, muhtemelen zor uyumayı caydırmayı amaçlasa da, muhtemelen etkisiz olmakla kalmıyor, aynı zamanda çözmeyi amaçladığı sorunu da daha da kötüleştirebilir. 

2021 Nüfus Sayımı verileri, Wodonga'da 200'den fazla kişinin evsizlik yaşadığını gösterdi; artan yaşam maliyetleri ve uygun fiyatlı kiralık konut sıkıntısı nedeniyle bu rakamın 2023'te önemli ölçüde daha yüksek olması muhtemel.

Hem Avustralya hem de uluslararası bağlamlardan elde edilen kanıtlar, bireylere kamp yapma veya kaba uyuma nedeniyle para cezası verilmesi gibi cezai tedbirlerin bu faaliyetleri caydırmada etkisiz olduğunu güçlü bir şekilde göstermektedir.

Sorunu çözmek şöyle dursun, bu tür eylemler evsizlerin karşılaştığı zorlukları daha da kötüleştirebilir. Bunun nedeni, cezaların halihazırda temel ihtiyaçlarını karşılamakta zorlanan bireylere ek mali yük getirmesi ve yoksulluklarını fiilen derinleştirmesidir. Bireyler para cezasına çarptırıldığında ve ödeyemediğinde, bu durum artan cezalar ve yasal sorunlar döngüsüne yol açarak onları daha da evsizlik durumuna sürükleyebilir.

Cezalandırıcı yaklaşımlar, bireylerin evsiz kalmaya zorlanmasının temel nedenlerini gözden kaçırıyor. Evsizlik genellikle uygun fiyatlı konut kıtlığı, işsizlik veya eksik istihdam, akıl sağlığı sorunları, aile içi şiddet, yoksulluk ve destek ağlarının eksikliği gibi faktörlerin karmaşık etkileşiminin bir sonucudur. Para cezaları uygulandığında, odak noktası bu altta yatan nedenleri ele almaktan, evsizliğin gözle görülür semptomlarını cezalandırmaya doğru kayıyor.

Evsizlik yaşayan insanların ötekileştirilmesi bu tür politikaların bir sonucu olarak yoğunlaşıyor. Para cezasına çarptırılmak, yabancılaşma ve sosyal dışlanma hissine yol açarak bireylerin sosyal hizmetlerden yardım arama veya alma olasılığını azaltabilir. Bu daha fazla izolasyon, istikrarlı barınma sağlamak için gerekli kaynaklara ve desteğe erişmelerini daha da zorlaştırabilir.

Avustralya Sağlık ve Refah Enstitüsü'nün araştırması, Homeless Australia ve Australian Housing and Urban'ın da kanıtladığı gibi, öncelikli konut stratejileri gibi destekleyici müdahalelerin cezalandırıcı önlemlerden daha pragmatik, uygun maliyetli ve tüm paydaşlar için daha faydalı olduğunu gösteriyor. Araştırma Enstitüsü çalışmaları.

Justice Connect Evsizler Yasası'nın 2017 yılında Melbourne Şehri'ne sunulması, kamusal alan suçlarına ilişkin para cezalarının savunmasız nüfusları nasıl orantısız bir şekilde etkilediğini ve onların rahatlamasını sağlamak yerine zorluklarını daha da artırdığını vurguladı. İddiaya göre bu cezalar, evsizlik yaşayan insanları herhangi bir önleyici etkiden yoksun olarak adalet sisteminin daha da içine yerleştirdi.

Bu yaklaşım aynı zamanda benzer stratejilerin evsizliği azaltmakta başarısız olduğu ve bunun yerine marjinalleştirmeyi artırdığı ABD başta olmak üzere uluslararası bulgularla da çelişiyor.

Kısa vadeli, cezalandırıcı önlemlere güvenmek yerine, Wodonga Şehri'nin odak noktası uygun fiyatlı, erişilebilir konut stokunun savunulması ve arttırılması olmalıdır.

Wodonga, sosyal konutların geliştirilmesine öncelik vererek topluluk üyelerinin onurunu ve haklarını koruyabilir ve evsizliğe uzun vadeli çözümler için zemin hazırlayabilir. Wodonga'nın stratejileri ve politikaları, konuya ilişkin kapsamlı bir anlayışı ve tüm topluluğa fayda sağlayacak sürdürülebilir değişime yönelik bağlılığı yansıtmalıdır.

Kaynaklar:
Avustralya Sağlık ve Refah Enstitüsü – “Evsizlik ve evsizlik hizmetleri”:
AIHW Raporu

Avustralya Sağlık ve Refah Enstitüsü – “Evsizlik yaşayan insanların sağlığı”:
AIHW Raporu

Avustralya Sağlık ve Refah Enstitüsü – “Avustralya'nın refahı 2023: veri öngörüleri”:
AIHW Raporu

Justice Connect Evsizler Hukuku raporları ve sunumları:
Justice Connect Evsizler Hukuku Sayfası

Vera Adalet Enstitüsü:
ABD evsizliği nasıl suç sayıyor?